1. Mamy tylko jedno życie, które szybko przemija, dlatego ważne jest tylko to, by dać je całkowicie Temu, który oddał nam życie swoje i tak odpowiedzieć na Jego miłość.
2. Pozwól Dzieciątku wejść do twego serca, a gdy będziesz miała Je ze sobą cierpienie stanie ci się słodkim.
3. Jeśli oddacie się prawdziwie i całkowicie temu Dzieciątku, które narodziło się dla nas, odnajdziecie całe szczęście, jakiego pragniecie.
4. Pocieszajcie bardzo swą miłością i ofiarami Dzieciątko Jezus, zapominając o sobie, aby tylko On królował w tych wszystkich sercach, które należą do Niego.
5. Moje Dzieciątko jest tak dobre, tak pełne miłosierdzia i miłości… To najpiękniejszy z synów ludzkich!
6. Czy widziałaś kogoś podobnego Jemu? Jezus! Nasze Dzieciątko! Nasz Bóg!... I pomyśleć, że On żyje tak bardzo zjednoczony z nami i w nas, a my w Nim.
7. Chcę zawsze wierzyć w Jego miłosierdzie i Jego miłość do mojej biednej duszy, wierzyć ślepą wiarą.
8. Jeśli służymy Mu prawdziwie i kochamy Go, to właśnie to jest świętość.
9. Jakże komplikujemy świętość! A ona jest czymś bardzo prostym. To nic innego, jak ufne i pełne miłości oddanie się w ramiona Boga, z pragnieniem, by spełniać w każdej chwili to, czego – jak wierzmy – On chce, i wprowadzanie tego w czyn. Oczywiście, to kosztuje, ale w ten sposób wspaniale możemy dowieść Bogu naszej biedniutkiej miłości.
10. Jedyną ważną rzeczą jest zadawalać Go i wypełniać Jego wolę.
11. Największe szczęście na ziemi, którego nikt nie może nas pozbawić, polega na zjednoczeniu z Bogiem i wypełnianiu Jego woli kochając Go i służąc Jemu.
12. Jeśli On czegoś chce, choćby to było najbardziej przykre, już takim nie jest.
13. Sprawa ma się tak, że gdy pragniesz tylko Jego i myślisz jedynie o tym, jak Jego zadowolić, to wszystko gorzkie staje się słodkim, a niesmaczne smacznym.
14. Staraj się, aby Chrystus, nasze Dobro, z coraz większym upodobaniem mógł mieszkać w twoim sercu, co jest rzeczą łatwą, bo On daje nam do tego wszystko, co potrzebne.
15. Pan zawsze daje duszy natchnienie, co powinna robić, jeśli tylko ona Go słucha, porzucając siebie samą, żyjąc tym jedynym pragnieniem, by Go zadowolić i spełniać Jego wolę.
16. Twoje uświęcenie polega na tym, by przyjmować z całej duszy zawsze pełną miłości wolę Bożą, z radością i w pokoju.
17. Wraz z oddaniem się Panu mamy już wszystko.
18. Gdy oddasz się Jemu prawdziwie, w jakże odmiennym świetle wszystko zobaczysz!
19. Jak to jest, że im bardziej szukamy miłości u stworzeń, tym mniej jej znajdujemy, a gdy oddamy się choć trochę bardziej Bogu, mamy już wszystko!
20. Jedynie koniecznym jest dać siebie Temu, który tak całkowicie oddał nam siebie, choć jego Dar jest tak bardzo odmienny od naszego.
21. Zobaczymy, czy oddamy się Bogu prawdziwie, z każdym dniem coraz bardziej, aby pozwolić Mu czynić w naszym wnętrzu te wszystkie cuda, jakie On chce w nas zdziałać.
22. Jaki dobry jest ten nasz Król i nie trzeba nic więcej, jak tylko oddać się Jemu, aby On działał i przekształcał, ogarniał i rozpalał, i czynił wszystko, wszystko!
23. Gdy trwałam w skupieniu, spontanicznie zrodziły się we mnie te oto słowa: „Panie, cóż ja dla Ciebie uczyniłam”, i byłam bardzo zmieszana, wiedząc, że nie zdziałałam nic, nic, bo był to okrzyk, a nie pytanie. Wydało mi się wtedy, że natychmiast jasno odczułam, jakby z wielką miłością, taką odpowiedź: „Ty oddałaś Mi się cała zupełnie”.