III. Tajemnice bolesne
1. Modlitwa i konanie Pana Jezusa w Ogrójcu
Co cię powstrzymuje? Co kochasz? Czego szukasz? Czego oczekujesz? Ofiaruj się na każde poświęcenie, każde cierpienie z miłości do twojego Chrystusa, który z miłości do ciebie przed niczym się nie cofnął (L 1541).
Niech Bóg będzie błogosławiony, niech czyni z nami, czego pragnie, choćby to było we łzach i z sercem startym w proch, bo On na to zezwala. Gdy Bóg sprawia, że cierpimy mężnie, wtedy kosztuje to dużo mniej, niż gdy pozwala, byśmy czynili to bez sił. On chciał tego doświadczyć w czasie modlitwy w ogrodzie Oliwnym, aby dać nam przykład. On zawsze jest z nami podtrzymując nas, umacniając i dodając odwagi i siły (L 3880).
2. Biczowanie Pana Jezusa
Trzeba dać Chrystusowi nawet swą krew i życie tak, jak On dał je za nas. Jakiż On jest dobry! (L 2381).
Mamy kres Chrystusa, którą Bóg przelał z pragnieniem, aby ona nas uświęcała i która ma nieskończoną moc oczyszczania nas. Ten Skarb jest naszym i jeśli tylko troszkę się wysilimy - a On daje nam do tego łaskę - to mamy już wszystko, i komunia z Chrystusem, i z Ojcem, której On pragnie, staje się rzeczywistością (L 1357).
3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
Nie można pozwolić, by ciernie, które ranią nasze serce, raniły także Serce Pana (L 223).
Te małe ciernie, które On codziennie nam zsyła są tak dobre dla naszego uświęcenia i zbliżenia nas do Niego! A jeśli upadamy z powodu naszej słabości lub nie przyjmujemy tych cierpień tak, jak byśmy chcieli, to również to jest dla nas dobrem, bo widzimy, jacy słabi jesteśmy i całą nadzieję w Nim pokładamy. Jak wiele znaczy dla Pana w tych czasach, w których żyjemy, gdzie tylu ludzi nie kocha Go ani nie zna - odnaleźć serca, które chcą Mu towarzyszyć i służyć z wielką wiernością i miłości (N.Z.).
4. Dźwiganie krzyża na Kalwarię
I pomyśleć, że trudy tego życia pozwolą nam bardziej poznawać Boga i goręcej Go miłować na zawsze, zawsze, zawsze. Błogosławiony Krzyżu... (L 6241).
Niech brzemię miłości będzie prawdziwie twoim, a ciężar ten niech cię doprowadzi, tak jak doprowadził Chrystusa, do zupełnego, najsłodszego szaleństwa krzyża (B 1547).
5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
Niech twoja dusza bęzie zawsze ogrodem zamkniętym, żyj tam z Chrystusem ukrzyżowanym. Wszystko niech będzie dla Niego - owoce i kwiaty - na dowód tego, że on jest twą jedyną miłością. Abyś już nie ty żyła, lecz Chrystus w tobie (B 759).
Drogą do uświęcenia siebie jest święta tajemnica Krzyża (L 266).