Uroczystości kanonizacyjne
Symeon od Świętej Rodziny OCD
Nadszedł świt 4 maja 2003 roku, trzecia niedziela wielkanocna. Promiennego dnia, pełnego światła i słońca, wobec ponad 1,5 miliona wiernych, którzy wypełnili główne ulice Madrytu, Jego Świątobliwość Ojciec Święty, uroczyście kanonizował na Plaźa Colón błogosławioną Maravillas od Jezusa i innych czterech Błogosławionych współczesnego Kościoła. By odnaleźć wśród kart historii podobną uroczystość, musielibyśmy się cofnąć do 12 marca 1622 roku, kiedy to papież Grzegorz XV kanonizował 4 Hiszpanów: św. Ignacego z Loyoli, św. Teresę od Jezusa, św. Franciszka Ksawerego i św. Izydora Oracza, wraz z włoskim Świętym Filipem Neri. W tej wielkiej uroczystości, pod przewodnictwem Jana Pawła II, brało udział kilkuset kardynałów, arcybiskupów i biskupów hiszpańskich i wielu innych przybyłych z całego świata, oraz ponad 2 000 kapłanów. Ze strony Zakonu uczestniczył w kanonizacji między głównymi koncelebransami, na zaszczytnym miejscu, nowo wybrany (2 maja 2003 roku) Przełożony Generalny Karmelitów Bosych O. Luis Aróstegui. Obecna była również Rodzina Królewska i wielu przedstawicieli władz cywilnych i wojskowych. Celebrę Mszy św. rozpoczął Ojciec Święty, a następnie kilka słów, pełnych żaru wygłosił Kardynał Antonio Maria Rouco Varela, Przewodniczący Konferencji Episkopatu Hiszpanii i odmówiono akt pokutny.
Natychmiast po akcie pokutnym rozpoczął się obrzęd kanonizacyjny. Prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, Kardynał Saraiva Martins, któremu towarzyszyli Postulatorzy każdego procesu, poprosił w imieniu Kościoła: "Ojcze Święty, Święta Matka Kościół, prosi Waszą Świątobliwość, aby wpisał błogosławionych Pedro Poveda Castroverde, Jose Maria Rubio Peralta, Genoveva Torres Morales, Angela de la Cruz i Maria Maravilłas od Jezusa do Katałogu Świętych i aby jako tacy mogli być wzywani przez wszystkich wiernych chrześcijan." Kontynuując, Kardynał Saraiva zaprezentował krótkie biografie przyszłych Świętych, a o Matce Maravillas powiedział:
"Maria de las Maravillas de Jesús Pidal y Chico de Guzmán urodziła się w Madrycie 4 listopada 1891 roku. Od dzieciństwa pragnęła ofiarować się Bogu i poświęciła swą młodość, by pomagać ludziom najbardziej potrzebującym. Pociągnięta duchowością św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża i poruszona miłością do Dziewicy Maryi, wstąpiła do Karmelu El Escorial 12 października 1919 roku. W 1924 roku ufundowała klasztor karmelitanek bosych w Cerro de los Angeles - geograficznym centrum Półwyspu Iberyjskiego, przy Monumencie Najświętszego Serca Jezusowego, jako miejsce modlitwy i ofiary za Kościół i Hiszpanię. W czasie prześladowania religijnego Matka Maravillas jaśniała duchem wynagrodzenia, męstwem, pogodą ducha i ufnością w Panu. Pod znakiem wierności św. Teresie ufundowała 10 innych Karmeli, odzyskując miejsca o tradycji terezjańsko-sanjuanistycznej. Jako wieloletnia Przeorysza, uczyła swe siostry świadectwem swych cnót i wyróżniała się życiem mistycznym, Żarliwością apostolską i dobrocią łączącą się z mocą wobec tych, dla których była prawdziwą Matką. Zmarła w Karmelu La Aldehuela 11 grudnia 1974 roku, mówiąc: Jakie to szczęście umierać karmelitanką!. Została beatyfikowana przez Waszą Świątobliwość 10 maja 1998 roku".
Następnie Ojciec Święty poprosił wiernych, by złączyli się z nim w modlitwie, błagając Ducha Świętego o światło, wiedzę i mądrość w komunii z Dziewicą Maryją i Wszystkimi Świętymi. Odśpiewano Litanię do Wszystkich Świętych. Ponieważ kanonizacja odbywała się w Hiszpanii, w Madrycie, wezwano wstawiennictwa św. Izydora Oracza, patrona stolicy i jego żony św. Marii de la Cabeza, oraz innych świętych hiszpańskich, a ze względu na związki miejsca celebry z Ameryką wezwano także wstawiennictwa św. Róży z Limy i św. Teresy z los Andes, karmelitanki bosej.
Po litanii Ojciec Święty stojąc prosił Pana: "Przyjmij Panie, w swej dobroci modlitwy twego ludu i oświeć nasze umysły światłem Twego Ducha, by nasza pobożna służba była Tobie miła i przyczyniała się dla rozwoju Kościoła". Nadchodzi chwila, w której Papież usiadłszy uroczyście ogłasza formułę kanonizacji. Będzie przemawiał ex catedra to znaczy - z katedry. Oznacza to, że przemawia w sposób uroczysty jako Nauczyciel i Najwyższy Pasterz Kościoła.
W formule kanonizacyjnej nie mówi się: "na prośbę naszych Braci w biskupstwie" jak to czyni w czasie beatyfikacji, lecz "Na chwałę Świętej i Nierozdzielnej Trójcy", ponieważ kanonizacja dotyczy wprost chwały Trójcy Przenajświętszej, "dla wywyższenia katolickiej wiary", aby ją ożywić, ukazać ją wyraźnie wszystkim ludziom i aby wszyscy mogli ją ujrzeć w owocach świętości; "i wzrostu życia chrześcijańskiego", aby wierni poznali i ujrzeli te wzory, polecali się ich wstawiennictwu, by upodobnili do nich swe życie, zgodnie ze swoim stanem, jak tylko mogą najlepiej.
"Na mocy władzy naszego Pana Jezusa Chrystusa". W formule beatyfikacji nie wspomina się o mocy, mówi się jedynie: "spraw". Jednakże w kanonizacji Ojciec Święty potwierdza moc, którą się ona dokonuje: "Na mocy władzy naszego Pana Jezusa Chrystusa i Świętych Apostołów Piotra i Pawła a także Naszej". "Naszej" -autorytet Papieża jest autorytetem św. Piotra i św. Pawła, a także Chrystusa, bo sam Chrystus mu go dał ustanawiając Piotra Głową Kościoła a Apostołów Jego fundamentem i dał im tę moc władzy - sukcesję Piotra - która została przekazana następcy Piotra, a obecnie Janowi Pawłowi II. Tą władzą, która jest mocą Naszego Pana Jezusa Chrystusa, Ojciec Święty potwierdza, że dana osoba z całą pewnością jest święta.
I dalej "po uprzednim dojrzałym namyśle". Dlaczego prowadzono tyle badań, gdy rozpoczęto proces kanonizacyjny Matki Maravillas? Tysiące stronic, świadectwa tylu osób, badania teologów, kardynałów i biskupów, stawiane zastrzeżenia i dawanie na nie odpowiedzi, książki na jej temat... Czemu miało to wszystko służyć? By uważnie i dogłębnie poznać jej życie i jej dzieła.
"Po licznych modlitwach". Ileż lat, ile razy dziennie od chwili rozpoczęcia procesu proszono w całym Zakonie Karmelitańskim i na całym świecie o wyniesienie Matki na ołtarze.
"Za radą wielu naszych Braci w biskupstwie". Nie tylko modlono się i pracowano, lecz również wysłuchano opinii tych, którym powierzone jest kierowanie diecezjami i ważnymi dykasteriami Kościoła Rzymskiego wraz z najdostojniejszymi i najznakomitszymi pasterzami, członkami Kongregacji, Sekretariatów Rzymu itd..., mieszkającymi w Rzymie, lub w okolicach, tworzących Konsystorz. Po zasięgnięciu wcześniej opinii innych Kardynałów i Biskupów, teologów i cenzorów pism... "Orzekamy i stwierdzamy, że błogosławieni: Pedro Poveda, José Maria Rubio, Genoveva Torres, Ángela de la Cruz i Maria Maravillas od Jezusa są świętymi". Jest to wypowiedź ex catedra w której zawarta prawda podawana jest wiernym jako prawda ogłoszona przez Kościół do wierzenia. Ogłosić kogoś Świętym, to znaczy powiedzieć, że ta osoba cieszy się widzeniem Boga, jest członkiem Królestwa Bożego i już osiągnęła pełnię zwycięstwa.
"Wpisujemy ich do Katalogu Świętych" - to znaczy: kanonizujemy ich. Do Katalogu Świętych Kościoła, Ojciec Święty dołącza teraz nowe imiona. A następnie, "polecając, aby (...) w całym Kościele," nie jedynie w diecezji, czy rodzinie zakonnej, jak to jest w wypadku beatyfikacji, ale w całym Kościele, "odbierali oni cześć jako Święci," jako bohaterowie Kościoła, to znaczy ci, którzy są z Bogiem, których życie jest dla nas wzorem, którzy wstawiają się za nami, kochają nas, którzy są zjednoczeni ścisłymi więzami komunii świętych z nami i którzy są naszymi przyjaciółmi.
"W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen." Tak kończy się formuła kanonizacji. Po niej wybuchły oklaski i uwielbienie Boga: Christus vincit, Christus regnat, Christus imperat! Alleluja, alleluja, alleluja. Tobie cześć i chwała Panie Jezu! Gdy tłum odpowiedział: Amen , rozpoczęła się uroczysta procesja z relikwiami nowych świętych, które zostały umieszczone w pobliżu ołtarza na specjalnym miejscu, w otoczeniu świec, palm i kwiatów.
Pozostała jeszcze jedna mała ceremonia. Ponownie Kardynał Prefekt w towarzystwie Postulatorów zbliża się do Ojca Świętego: "Ojcze Święty, w imieniu Kościoła Świętego, a zwłaszcza Kościoła w Hiszpanii, dziękuję Waszej Świątobliwości za kanonizację i proszę pokornie o zlecenie opublikowania Listu Apostolskiego o dokonanej Kanonizacji". Zawsze, w wypadku ważnej kwestii, prosi się publicznie Papieża, by zostało to potwierdzone "na wieczną rzeczy pamiątkę" - perpetua rei memoriam. Dokument ten jest przechowywany w Archiwach Watykanu i opublikowany w oficjalnych pismach diecezjalnych Kościoła.
Ojciec Święty kończy: "Tak zarządzamy". Polecił, tak jak polecił na Konsystorzu i na wszystkich beatyfikacjach, aby obecni tam Notariusze Apostolscy, jako przedstawiciele Ciała Notarialnego Stolicy Apostolskiej, rozpowszechnili dokument na temat dokonanego aktu kanonizacji. Następnie wszyscy Postulatorzy - wśród nich, ten który to pisze jako Postulator procesu Matki Maravillas i Angeli de la Cruz - wymieniają z Papieżem uścisk pokoju.
Po konsekracji w czasie Modlitwy Eucharystycznej po raz pierwszy Kościół wzywa nowych Świętych wymieniając po kolei: Świętego Pedro Poveda Castroverde, Świętego José Maria Rubio y Peralta, Świętą Ángelę de la Cruz, Świętą Genovevę Torres Morales i Świętą Marię Maravillas od Jezusa.
Przypominam sobie teraz w sercu dwadzieścia osiem lat i cztery miesiące, w czasie których prowadziliśmy ten proces kanonizacyjny. Nie potrafię odwrócić myśli od pewnych ważnych chwil, jednych smutnych, innych radosnych i zaprzestać niekończących się dziękczynień kierowanych ku Bogu, który w tak krótkim czasie, w tak jasny i przekonujący sposób chciał wynieść tę pokorną karmelitankę bosą, wyjątkową córkę św. Teresy od Jezusa, która przyczyniła się do powiększenia chwalebnej historii mężczyzn i kobiet kanonizowanych w Kościele hiszpańskim, madryckim i w Karmelu terezjańskim.